แทนที่จะเป็นอัศวินกู้แผ่นดินเหมือนทั่วๆไป คราวนี้เป็นปราชญ์ฉลาดเป็นกรด เน้นหักเหลี่ยมเฉือนคม เล่ห์กลพราวพราย ปั่นหัวกันเป็นว่าเล่น ด้วยมหาปราชญ์กุนซือศึกอันดับหนึ่งจากเรวาซ
"ท่านคือผู้ถูกเลือกแล้ว มาเถิด จงมาสู่มิติเรา รับการแต่งตั้งขึ้นเป็นผู้กล้า อัศวินนักรบผู้กู้แผ่นดินแห่งศุภชล (สายน้ำแห่งความดีงาม) นามท่านจักได้จารึกลงในประวัติศาสตร์ ผู้ซึ่งคำทำนายโบราณเลือกสรรเอย.."
"ข้าไม่ใช่นักรบ และจะไม่มีวันเป็น!" คนผู้นั้นเถียงขึ้นในทันใด "ข้าเป็นปราชญ์ เจ้าอย่ามาว่าข้าเป็นนักรบเด็ดขาด!"
"เอาเถอะๆ" เสียงนั้นฟังดูเหนื่อยหน่าย "ปราชญ์ก็ปราชญ์ ท่านจงไปกับข้า ไปเป็นปราชญ์ผู้กู้แผ่นดินแห่งศุภชล"
"อย่างนั้นค่อยรับได้หน่อย" คนผู้นั้นตอบ ริมฝีปากเหยียดแสยะออกเป็นรอยยิ้มเย็น "ไปก็ไป ให้มันรู้กันว่า ใครหน้าไหนมันกล้ามาลองดีกับจอมปราชญ์กุนซือศึกอันดับหนึ่งแห่งเรวาซ ข้าจะซัดมันให้หัวปั่น มืดแปดทิศด้วยความมึนเมา ไม่รู้เหนือใต้ด้วยเล่ห์กลของข้า หึหึหึ"
"รุกฆาต" รอยยิ้มนั้นแสยะเหยียดออกกว้างอย่างเยียบเย็น ดวงนัยน์เปล่งประกายโหดเหี้ยมหากพึงพอใจยิ่ง ขับให้ใบหน้านั้นดุร้ายดุจปีศาจ มิเหลือคราบ 'ปราชญ์ผู้กล้า กู้แผ่นดิน' แม้แต่น้อยนิด
"หึหึหึหึ ไม่เจียมเนื้อเจียมตัวซะบ้างเลย ไม่รู้ซะแล้วว่ากำลังเล่นอยู่กับใคร" น้ำเสียงชั่วร้ายนั้นยังเอ่ยคำพร่ำรำพันกับตนเองต่อไปอีก
