ชลนัยน์นั้นหลั่งริน...

ค่ำคืนนั้น.. กลางรัตติในเมืองอันฟ้ามิเคยมืดสนิท นคราอันเขาเอื้อนเอ่ยนาม ธานีแห่งเหล่าเทพา
ชลนัยน์หนึ่งหลั่งรินลง.. เราร่ำไห้แด่ผู้เป็นที่รักยิ่งนัก...

หัตถ์แห่งเรานั่นเอง.. คือผู้ขีดชะตากรรม คือผู้ลิขิตซึ่งทุกข์ เศร้าหม่นเจ็บปวดทั้งปวง...
หัตถ์แห่งเรานั่นเอง.. คือผู้อาจเปลี่ยนแปรทุกสิ่งสรร อาจบันดาลทุกสิ่งอัน อาจผันชีวิต...

สรรค์สร้างแล้วทอดทิ้ง.. ยัดเยียดซึ่งชีวิตอันโศกศัลย์ให้...

แต่ในค่ำคืนหนึ่ง ..กลับร่ำไห้ให้...

..กลับเอ่ยร่ำพร่ำบอก เรารักท่าน... ราชอมิเนต์...





ท่านเอย... จักมีฤๅไม่.. วันใดอาจอภัยให้เรา...

ชีวินอันไร้ผู้รักยิ่ง..
ชีวินอันแม้เพื่อนก็แทบมิมี...
ชีวินอันหัตถ์เรากลั่นแกล้งอย่างโหดร้ายนัก...
ชีวินอันมิมี.. ผู้ใดอาจขับขานบนเพลงนี้มอบให้ได้...

Ayumi Hamasaki - Moments



เราสงสารท่านเหลือเกิน.. ผู้เป็นทุกข์ด้วยหัตถ์แห่งเรา....

เราผิดต่อท่าน.... ราชอมิเนต์