...ผืนเพลิง... -บทที่หนึ่ง เริ่มสู่ลำนำ

.........
ข้ามีนามว่าเซเรเนย์ มิมีสกุล แต่ด้วยความที่ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ว่าเป็นใคร มาแต่หนไหน และมิมีผู้ใดเคยรู้จัก ข้าจึงได้มีฉายาต่อท้าย กลายเป็น 'เซเรเนย์ ผู้สาบสูญในความทรงจำ'
.........

"ตื่นสิโว้ย!!!!!!!!!"
เสียงตะโกนกึกก้องดังขึ้นอย่างไม่เกรงใจใครในยามเช้า

ที่มานั้นคือร่างโปร่งแสงที่กำลังพยายามปลุก'ร่าง'ของตัวเองอย่างเอาเป็นเอาตาย แม้จะพยายามทุกวิธีเท่าที่'วิญญาณ'จะกระทำได้แล้ว แต่ก็ไม่เป็นผลแต่อย่างใด จนกระทั่งหมดแรง ตัดใจนั่งลงคอยอยู่ข้างๆ

ไม่นานนัก นัยน์สีดำงามดุจนิลของ 'ร่าง'ที่ว่านั้นก็ลืมขึ้น หันมามองวิญญาณที่พุ่งเข้าใส่ทันที

เด็กสาวกระพริบตาอีกสองสามครั้งก่อนจะลุกขึ้นยืน ทอดสายตาออกไปนอกหน้าต่าง พลางสางและมัดผมดกดำที่ยุ่งเหยิง ณ ที่แห่งนั้น แสงทองแห่งทิวาวารกำลังเริ่มฉาดฉาย เข้าสู่วันใหม่....

เธอหันกลับมาในห้องกว้าง สบสายตานิ่งเย็น ลึกล้ำดังห้วงสมุทรลึกของสตรีหนึ่งผู้สง่างามน่าเกรงขามยิ่ง ฉับพลันสีหน้าสงบกลับเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มกว้าง

"อรุณสวัสดิ์ ซาเร" เสียงทรงอำนาจเอ่ยทักก่อนสาวน้อยนั้นจะได้พูดอะไรออกมา "ออกมาแต่เช้า คิดจะยึดร่างของเซเรเนย์ไปทั้งวันอีกแล้วหรือ?"

รอยยิ้มที่เคยกว้างหุบลง เหลือแต่เพียงเสียงหัวเราะแหะๆ แล้วฉับพลันก็กลายเป็นเด็กสาวผู้มีใบหน้าสงบนิ่งตามเดิม

"เมนิอาร์" เธอเอ่ยนามฝ่ายตรงข้ามเบาๆ "อรุณสวัสดิ์"

"เรื่องใดฤๅ ที่เจ้าประสงค์จะคุยกับข้า?" ผู้ครองนาม'เมนิอาร์'ถามขึ้นตรงๆในทันใด

"ความทรงจำ.." ปลายเสียงแปร่งเล็กน้อย บ่งชัดว่ามิใช่เรื่องที่จะพูดออกมาได้โดยง่ายนัก "ความทรงจำข้า.. ข้าคิดว่ามัน.. เกี่ยวข้องกับสถานที่แห่งหนึ่ง"

"ที่แห่งใดกัน มีลักษณะเป็นเช่นไร?"

"หอคอย.... สูง.... กว้าง..... ไม่ไกลจากเมือง..." ลำเสียงขาดช่วงบ้างเป็นห้วงๆ "ข้าเห็นในฝัน... ซ้อนทับกับทุ่งสงคราม... ลักษณะเหมือนโรงเรียน..."

"......... เรวาซ... น่าจะใช่ที่แห่งนั้น" เอ่ยอย่างครุ่นคิด ก่อนจะเงยหน้าขึ้น สบเนตรสีแซฟไฟร์เข้ากับนัยน์นิลของผู้อยู่ตรงหน้า

"ไปกัน"