...ผืนเพลิง.... -บทที่สาม ทดสอบ

"ลุง โรงเรียนนี้เป็นไงบ้างอะ?" เสียงใสๆของเด็กสาวคนหนึ่งเอ่ยถามผู้เฝ้าประตูสู่ลานทดสอบขณะที่ยืนรออยู่ภายนอกอย่างไม่หยุดปาก

"นี่เจ้ามาเข้าโดยไม่รู้อะไรมาก่อนเลยรึ?" สีหน้าบ่งชัดว่าไม่น่าเชื่อ

เธอพยักหน้า
"มีเหตุฉุกเฉินให้ต้องเลือกที่นี่น่ะลุง"

"เหตุฉุกเฉิน?"

"ใช่แล้วลุง เพื่อนหนูที่ความจำเสื่อมเกิดเห็นภาพที่นี่ในฝัน...."

"เจ้าชื่ออะไรนะ?" เขายิงคำถามตัดหน้าขึ้นมา ก่อนที่สาวน้อยนั้นจะได้เล่าอะไรต่อไปอีกมากมาย

"ซาเร" ตอบอย่างลืมตัว ทำเอาผู้เฝ้าประตูต้องหันกลับไปมองรายชื่ออย่างสงสัย

"ไม่ใช่เซเรเนย์รึ?"

"เซเรเนย์เป็นชื่อจริงๆของคนนี้น่ะลุง" ว่าพลางชี้มือเข้าหาร่างตัวเอง ทำเอาลุงเริ่มรู้สึกว่าไอ้เด็กคนนี้มันประหลาดๆอยู่

"ว่าแต่ ตกลงโรงเรียนนี้เป็นไงบ้างอะลุง" วกกลับสู่คำถามเดิม เขาถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย

"เป็นโรงเรียนที่ดีที่สุด เก่าแก่ที่สุด เท่าที่โลกนี้มี"

คำตอบสั้นๆ แต่ทำเอาตาโต ยังไม่ทันจะถามอะไรต่อ ก็มีเสียงเหมือนกลองดังมาจากในสนามทดสอบ ลุงยื่นปากกาขนนกให้ซาเร ลงลายมือบนชื่อตัวเอง แล้วก็เปิดประตูให้เข้าไป

"ใหญ่ดีจริง" เธอว่า แต่ยังไม่ทันจะได้ชมอะไรต่อ รอบๆก็มีเสียงดังขึ้นบอกให้ไปถึงประตูอีกฝั่งให้ได้ การทดสอบมีแค่นั้น

ซาเรกระโดดหลบอาวุธและกับดักต่างๆอันเป็นอุปสรรคอย่างรวดเร็ว ไม่มีแม้แต่น้อยที่สามารถจะเฉียดใกล้เด็กสาวนี้ได้ เธอเดินไปถึงประตู แล้วตัดสินใจใช้เท้าถีบเปิด

หลังประตูนั้นมีคนสองคน หนึ่งคือพนักงานที่นั่งอยู่หลังโต๊ะตัวยาว ณ ขอบด้านหนึ่ง และอีกคนคือเมนิอาร์

"เมนิ ห้องนี้อะไรน่ะ?" เธอเอ่ยถามขึ้นก่อนเลย แต่คนที่ตอบกลับเป็นคนที่นั่งหลังโต๊ะ

"นี่เป็นที่ลงทะเบียนยอมรับคะแนนในการทดสอบ" ได้ฟังแล้วก็หน้ามุ่ย สมัครก็ลงทะเบียน จะสอบก็ต้องเซนต์ชื่อก่อน สอบเสร็จยังต้องเซนต์ชื่อยอมรับคะแนนที่ไม่รู้ว่าจะได้เข้าเรียนที่นี่รึเปล่าอีก

แต่แม้จะไม่ค่อยพอใจเท่าไรนัก ซาเรก็ยอมรับปากกามาเซต์ชื่อแล้วเดินออกไปพร้อมๆกับเมนิอาร์